راهکارهای مقابله با رژیم سرکوبگر جمهوری اسلامی
رادیو آلمان: روزنامه «دی ولت» در مقالهای به نگارش نااومی ولف، به بررسی راهکارهایی برای پیشبرد جنبش مدنی در ایران پرداخته است.
ولف با توجه به شرایط ویژه ایران و سلطه خشن رژیم استبدادی، بر این باور است که هر جنبش مدنی باید روال عادی جامعه را دچار اخلال کند. این تجربه حتا در حکومتهای دمکراتیک نیز از سوی فعالان جنبش مدنی به کار گرفته میشود و روشی بسیار موثر به شمار میآید.
نویسنده با اشاره به شجاعت مردم ایران، ایجاد تجمعات در اشکال متفاوت آن را ضروری دانسته و شکل برجسته آن را مختل کردن نقل و انتقالات روزانه در شهرها میداند.
استمرار در اجرای گردهماییهای خاموش و تحصنهای مسالمتآمیز، به ویژه علیه رژیمی که حاضر به تیراندازی به مردم خود است، بسیار کارساز است. تمام تلاشهای جنبش اعتراضی باید برای جلوگیری از بازگشت به زندگی عادی باشد.
به جز برپایی اعتراضات دائمی، باید نمادها و شعارهای جنبش را در معرض دید همگانی قرار داد. نافرمانی مدنی در بهترین و عالیترین شکل خود، یعنی اعتصاب، سبب اخلال در ماشین اقتصادی رژیم خواهد شد.
نویسنده در ادامه به اشکال دیگری از مبارزه منفی اشاره کرده که از میان آنها میتوان این راهکارها را نام برد: «جلوگیری و یا اعتراض به تصمیمات دولتی از طریق مراجعه به وکلا و یا دستگاه قضایی، تشویق ماموران انتظامی به سرپیچی از دستور و خودداری از تیراندازی به مردم، ایجاد مراکز متعدد در رهبری جنبش و سرانجام تهدید مقامات دولتی به محاکمه حقوقی در آینده.
نویسنده در پایان مقاله خود به نقش کشورهای غربی در جنبش آزادیخواهانهی ایرانیان اشاره میکند و می گوید گفتوگوی گروههای حقوق بشری ایرانی با مقامات کشورهای غربی ضروری است. این گروهها نه تنها باید پشتیبانی سیاستمداران غربی را به دست آورند، بلکه با خبررسانی از وقایع ایران، کشورهای غربی را از وضعیت جامعه خود مطلع سازند.
رادیو آلمان: روزنامه «دی ولت» در مقالهای به نگارش نااومی ولف، به بررسی راهکارهایی برای پیشبرد جنبش مدنی در ایران پرداخته است.
ولف با توجه به شرایط ویژه ایران و سلطه خشن رژیم استبدادی، بر این باور است که هر جنبش مدنی باید روال عادی جامعه را دچار اخلال کند. این تجربه حتا در حکومتهای دمکراتیک نیز از سوی فعالان جنبش مدنی به کار گرفته میشود و روشی بسیار موثر به شمار میآید.
نویسنده با اشاره به شجاعت مردم ایران، ایجاد تجمعات در اشکال متفاوت آن را ضروری دانسته و شکل برجسته آن را مختل کردن نقل و انتقالات روزانه در شهرها میداند.
استمرار در اجرای گردهماییهای خاموش و تحصنهای مسالمتآمیز، به ویژه علیه رژیمی که حاضر به تیراندازی به مردم خود است، بسیار کارساز است. تمام تلاشهای جنبش اعتراضی باید برای جلوگیری از بازگشت به زندگی عادی باشد.
به جز برپایی اعتراضات دائمی، باید نمادها و شعارهای جنبش را در معرض دید همگانی قرار داد. نافرمانی مدنی در بهترین و عالیترین شکل خود، یعنی اعتصاب، سبب اخلال در ماشین اقتصادی رژیم خواهد شد.
نویسنده در ادامه به اشکال دیگری از مبارزه منفی اشاره کرده که از میان آنها میتوان این راهکارها را نام برد: «جلوگیری و یا اعتراض به تصمیمات دولتی از طریق مراجعه به وکلا و یا دستگاه قضایی، تشویق ماموران انتظامی به سرپیچی از دستور و خودداری از تیراندازی به مردم، ایجاد مراکز متعدد در رهبری جنبش و سرانجام تهدید مقامات دولتی به محاکمه حقوقی در آینده.
نویسنده در پایان مقاله خود به نقش کشورهای غربی در جنبش آزادیخواهانهی ایرانیان اشاره میکند و می گوید گفتوگوی گروههای حقوق بشری ایرانی با مقامات کشورهای غربی ضروری است. این گروهها نه تنها باید پشتیبانی سیاستمداران غربی را به دست آورند، بلکه با خبررسانی از وقایع ایران، کشورهای غربی را از وضعیت جامعه خود مطلع سازند.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر